مجبور بودیم نیلوفر آبی بخوریم

پیتر مابور با هواپیما ی اسباب بازی اش که از گل درست شده

پیتر مابور 7 ساله بارها شبیه همین هواپیمای گلی اش را در حال پرواز بر فراز آسمان شهرش و در حال تخلیه غذا دیده است.
پیتر می گوید: "اینجا در گانیل  به هواپیما "گواد" می گویند یعنی بال های بزرگ. هواپیمایی که برای ما ذرت، روغن، لپه می آورد، سفید است.
برای مردمی که به دنبال پناهگاه در ایالت یونیتی سابق، جایی که قحطی در آن دراوایل سال پدیدار شد، بودند برنامه جهانی غذا با هواپیما های خود به ارسال غذا از طریق عملیات هوایی پرداخت تا بتواند تغییری بین مرگ و زندگی ایجاد نماید.
خانواده هایی زیادی بخاطر جنگ شدید داخلی در سودان جنوبی  مجبور به ترک خانه هایشان شدند. جنگی که جان همسران، مادران و پدران و کودکانشان را هر روزه می گیرد.

هواپیمای برنامه جهانی غذا در حال اجرای عملیات غذارسانی هوایی در گانیل، ایالت یونیتی

میان این خانواده ها نایانکن، زمانی که در اواخر سپتامبر 2013 درگیری در سودان جنوبی شروع شد به همراه همسر و سه فرزندش در شهر بنتیو زندگی می کردند. نایانکن و کودکانش مجبور بودند در به جنگل گریخته و روانه شهر لییر در فاصله 115 کیلومتری شوند.
نایانکن در شهر لییر به عنوان آواره داخلی سکنی گزید که باز هم بخاطر درگیری شدیدی که در سال 2015 که شهر را ویران ساخت مجبور شد به همراه فرزندانش از آن شهر نیز بگریزد.
نایانکن و فرزندانش برای زنده ماندن مجبور به خوردن نیلوفرهای آبی مرداب بودند.
آنها به سمت جنوب این کشور و به سوی جزیره کوچکی که  در آن مرداب عظیمی وجود داشت راهی شدند. 
نایانکن گفت: "ما از ورق های پلاستیکی برای قرار دادن بچه ها روی آن و عبورشان از سطح مرداب استفاده می کردیم. 
"گاهی اوقات آب تا بالای کمرمان می رسید و در جایی دیگر تا سینه بالا می آمد. ما نیلوفر آبی و یا هر چیزی که دیگری را  که پیدا می کردیم می خوردیم." 

کارگران در حال جابجایی بسته های غذایی پس از ارسال از طریق اجرای عملیات غذارسانی هوایی توسط برنامه جهانی غذا

زمانیکه نایانکن و بقیه افراد بی خانمان به شهر پانیجیار رسیدند مطلع شدند که برنامه جهانی غذا به توزیع مواد غذایی در گانیل می پردازد.
"ما آنقدر راه رفتیم تا به گانیل رسیدیم. فرد مهربانی از ما استقبال کرد و به ما کمک کرد تا برای دریافت غذا ثبت نام کنیم. از همان زمان ما در گانیل زندگی می کنیم."
برنامه جهانی غذا از مارچ سال 2014 عملیات غذارسانی هوایی  را آغاز کرده است چرا که راه های ارتباطی مانند جاده ها و رودها مسدود و یا نا امن اند.

نیاکوت می گوید او کاملا متکی به کمک های غذایی برنامه جهانی غذاست

نیاکوت 9 فرزند دارد و اهل گانیال است. او از سایر افرادی که از مکان های دیگر بخاطر درگیری ها در ایالت یونیتی پناهنده شده بودند استقبال کرد. زندگی نیاکوت نیز بیش از 3 سال تحت تاثیر درگیری ها در سودان جنوبی بوده است.
او می گوید: "ما از این جنگ خسته شده ایم. ما معترض این وضعیت بوده ایم اما گویا کسی به ما گوش فرا نمی دهد. تمام امید و اعتماد ما به خداست. امیدوارم خداوند دعای ما را مستجاب کرده و صلح و دوستی برقرار گردد. کودکان هر روز در اثر جنگ کشته می شوند. ما از مذاکرات بی سرانجام صلح به تنگ آمده ایم.

 زنی در حال آرد کردن ذرت جهت تهیه غذا برای خانواده اش

رشد سریع جمعیت در اینجا باعث کمبود مواد غذایی شدیدی شده است. بدون حمایت های منظم برنامه جهانی غذا و شرکایش اجرایی اش مردم ممکن بود با فاجعه ای روبرو شوند.

نیاکوت افزود:  "زمانیکه غذا توزیع نمی شود ما مجبوریم به رودخانه برویم و برای خوردن نیلوفر آبی جمع آوری کنیم. ما کاملا به کمک های غذایی برنامه جهانی غذا وابسته ایم."
همسر نیاکوت در درگیری سودان جنوبی کشته شد و او از 2015 فرزندان خود را ندیده است.