یک عمر خدمت به بشریت

محمدعلی در ماه آگوست سال 1987 میلادی فعالیت خود را همزمان با بازگشایی دفتر این سازمان در ایران پس از انقلاب اسلامی هنگامیکه اولین موج پناهجویان افغان به کشور آمدند، آغاز نمود. وی طی 30 سال خدمتش شاهد بسیاری از بحران ها و عملیات اضطراری از جمله زمین لرزه رودبار در سال 1990، جنگ خلیج فارس در سال 1991، بحران افغانستان در سال 2001، عملیات اضطراری عراق و زلزله بم در سال 2003، بوده است.

"موج اول پناهجویان از افغانستان در سال 1979 به کشور آمد که آنها در شرایط بدی بسر می بردند. به دلیل خشونت، هزاران نفر مجبور به ترک خانه هایشان شدند. به خودم گفتم که قطعا می خواهم به مردم نیازمند کمک کنم و دین خود را به بشریت ادا کنم. "

"وقتی که من به WFP ملحق شدم، این دفتر تنها توسط 3 نفر اداره می شد. حجم کار آنقدر زیاد بود که هفته ها بی خواب بودیم. به یاد دارم فکر کردن شبانه روزی کافی نبود و باید حتی 110 درصد از انرژی خود را بکار می گرفتیم وگرنه باعث آسیب به مردم نیازمند می شد که عملی غیر قابل بخشش بود.

محمدعلی در طی 30 سال، بیش از 1،200،000 کیلومتر در سراسر کشور رانندگی کرده تا به پناهندگان و بازماندگان حوادث طبیعی خدمت رسانی نماید. او تمام این راه ها را روز و شب، تابستان و زمستان پیموده است.
او می گوید: "هنگامی که در یک تیم  برای خدمت رسانی به مردم نیازمند کار می کنید  باید همواره آماده و انعطاف پذیر باشید تا مسئولیت هایی بیش از امور محوله را بپذیرید. کار در یک سازمان بشردوستانه نیازمند تعهد وعشق است، در غیر این صورت ادامه کار و حفظ انگیزه ممکن نخواهد بود. خدمت به افراد نیازمند انگیزه درونی من است. "
او می گوید:"وقتی به گذشته حرفه ای خود نگاه می کنم، مانند کتابیست پراز فصل های خوب و بد، اما در نهایت من نمی خواهم که جای دیگری باشم یا کاری دیگری انجام دهم. من زندگی خود را به فعالیت های بشردوستانه اختصاص داده ام و به آن افتخار می کنم. "
محمد علی در پایان سپتامبر 2017 با حدود 30 سال خدمت خستگی ناپذیر و متعهدانه بازنشسته خواهد شد. ما برای فصل بعد زندگی او بهترین ها را آرزو می کنیم.